Str.  3 - 4

30 marca 1976 roku otwarta została w Parku im. Adama Mickiewicza w Oliwie stała, plenerowa Galeria Współczesnej Rzeźby Gdańskiej, urządzona staraniem Muzeum Narodowego w Gdańsku przy współudziale Zarządu Okręgu ZPAP i Urzędu Miejskiego w Gdańsku. Galeria jest własnością Muzeum Narodowego w Gdańsku. Powstała dzięki środkom finansowym przyznanym przez Departament Plastyki, Radę Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz pomocy Urzędu Miejskiego w Gdańsku i Miejskiego Przedsiębiorstwa Budowy i Konserwacji Terenów Zieleni.

Ekspozycję tworzą wkomponowane w naturalne otoczenie prace 20 artystów, rekrutujących się z różnych pokoleń środowiska gdańskiego, jak: Czesław Ciesielski, Romuald Frejer, Stanisław Horno-Popławski, Zygmunt Kępski, Stanisław Konieczny, Zygfryd Korpalski, Zdzisław Koseda, Irena Loroch, Henryk Lula, Sławoj Ostrowski, Wiesław Pietroń, Anna Pietrowiec, Adam Smolana, Janina Stefanowicz-Schmidt, Alfred Wiśniewski, Marian Wnuk, Irena Zabrocka, Zbigniew Zabrocki, Albert Zalewski i Swetlana Zerling. Prace Swetlany Zerling i Henryka Luli ze względu na materiał ceramiczny lub drastyczną formę nie są wystawione w parku lecz w Muzeum Narodowym w Gdańsku.

Rzeźby wykonane są w różnych tworzywach - brązie, granicie, metalu, ceramice i tworzywie sztucznym; reprezentują odrębne style i sposoby wypowiedzi artystycznej (od realizmu do abstrakcji), podejmują różne tematy. Obraz współczesnej rzeźby gdańskiej prezentują w galerii ci artyści, których twórczość wyznaczała kierunki rozwoju w minionym trzydziestoleciu.

Po wojennej tragedii dzieje rzeźby gdańskiej kształtowali głównie rzeźbiarze, którzy zaangażowani byli w wielką akcję odbudowy Starego Miasta Gdańska. Odbudowa "Starówki" gdańskiej wyrobiła w młodym środowisku plastycznym większe niż gdzie indziej zaufanie do trwałych wartości sztuki, zaufanie do klasycznych sposobów ekspresji. Podwaliny pod rozwój tej właśnie dyscypliny sztuki położyli prof. prof. Marian Wnuk, Stanisław Horno-Popławski i Adam Smolana. Działalność ich najsilniej zaważyła na młodym środowisku gdańskim, gdyż oni organizowali życie artystyczne w podnoszącym się z gruzów mieście, oni przekazywali z katedr wyższych uczelni plastycznych swoje doświadczenia młodszym pokoleniom artystów. Oczywiste więc staje się, że nowa rzeźba wyrosła z plastyki minionej - klasycyzującej, o skłonnościach realistycznych i niewielkich odchyleniach w stronę stylizacji czy ekspresji. Zademonstrowane są w galerii prace artystów, którzy pozostali wierni dawnym wzorom a ukierunkowali się tylko nieco moc- niej w stronę syntezy kształtu, albo jego ekspresyjnego rozbicia, oraz tych artystów, których skłonności do uzyskania ekspresji wyraziły się za pomocą formy abstrakcyjnej.

Poszukiwania rzeźbiarzy ujawniają związki z różnymi tradycjami narodowymi, z różnymi tendencjami sztuki światowej, ujawniają tęsknotę za prostotą. Artyści chcą określać się, podkreślać swoją indywidualność, stąd tyle zmiennych fascynacji w ich twórczości, gdyż poszukiwanie, eksperymentalnie nie zależy od wieku twórcy, sztuka bo- wiem rozwija się w konfrontacji kolejnych pokoleń, w dyskusji z rzeczywistością, w walce.

Wiek XX przyniósł twórcom, obok dawnych materiałów, nowe tworzywa - drogie i wymagające innej technologii tworzenia, ale umożliwiające uzyskiwanie form jak i efektów nowych i nieoczekiwanych. Nic więc dziwnego, że omawiana galeria plenerowa stała się nowym terenem działania środowiska rzeźbiarskiego, dając artystom szansę bezpośredniej konfrontacji dzieła z odbiorcą masowym - większą niż tradycyjne sale wystawowe; ponadto podniosła walory widokowe zabytkowego założenia Parku im. Adama Mickiewicza w Oliwie.

Str.  6 - 7

CZESŁAW CIESIELSKI

Urodził się 21 czerwca 1933 roku w Komórsku Wielkim, pow. Świecie. Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni. Studia Artystyczne ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, w pracowni prof. Alfreda Wiśniewskiego, uzyskując dyplom w 1959 roku.

Uczestniczył w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m. in.: Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL, Warszawa 1961; Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, Sopot 1963; ogólnopolska wystawa "Człowiek i Praca w PRL", Warszawa 1964; XX-lecie PRL w Twórczości Plastycznej, Warszawa 1965; Reprezentacyjna Wystawa Okręgu Gdańskiego, Łódź - Opole - Katowice - Lublin 1965; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby Młodych, Kraków 1966; Wystawa Okręgu Gdańskiego, Warszawa 1968; Przegląd Rzeźby Gdańskiej, Gdańsk 1966/67/68; Wystawa Poplenerowa Rzeźby na Zamku, Olsztyn 1970; Wystawa Rzeźby Parkowej w Łodzi 1973; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby w XXX-lecie PRL, Sopot 1974; Wystawa XXX-lecia, Radom 1973. Wystawa indywidualna, Gdynia 1973.

Wystawiał także w Czechosłowacji (Praga, Brno) 1966, U.S.A. (San Francisco) 1967, Anglii (Newcastle) 1970, N.R.D. (Berlin) 1971, Bułgarii (Sofia) 1971, Szwecji (Sztokholm) 1974, Norwegii (Oslo) 1974.

Brał udział w konkursach, m. in.: na projekt pomnika w Bydgoszczy, 1964 wyróżnienie; na projekt pomnika na Majdanku, 1964 - wyróżnienie; w propozycjach dla miasta Gdyni, 1969 - II nagroda; na fontannę herbową w Gdyni, 1975 - I nagroda.

W uznaniu osiągnięć artystycznych otrzymał nagrodę specjalną Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, a za zasługi artystyczno-dydaktyczne nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.

Prace Czesława Ciesielskiego znajdują się między innymi w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, Urzędu Miejskiego w Gdyni oraz muzeach Bydgoszczy, Szczecina, Torunia, na Majdanku i w Muzeum Narodowym w Gdańsku.

Str.  8 - 9

ROMUALD FREJER

Urodził się w 1926 roku w Mostach. Studia artystyczne ukończył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, uzyskując dyplom w 1958 roku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego.

Udział w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m. in.: Festiwal Młodego Malarstwa i Rzeźby, 1957 - wyróżnienie; XV-lecie Ludowego Wojska Polskiego, 1962; Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL, Warszawa 1961; XX lat PRL w Twórczości Plastycznej, Sopot 1964. Prace Romualda Frejera eksponowane były na wystawach między- narodowych, m. in.: Czechosłowacja 1966, 1975; NRD - Berlin 1971; Norwegia - Oslo 1974.

Wystawy indywidualne: BWA - Sopot 1962; ZPAP - Sień Gdańska 1972.

Stałe ekspozycje jego rzeźby znajdują się w Biskupinie i w Piestany (Czechosłowacja).

Str.  10 - 11

STANISŁAW HORNO-POPŁAWSKI

Urodził się w roku 1902 na Kaukazie jako syn powstańca polskiego. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w latach 1923-31: malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, rzeźbę u Tadeusza Breyera. W latach 1932-39 pracował jako asystent, a następnie jako kierownik pracowni rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Lata wojny spędził jako jeniec obozu Woldenberg. Tuż po wyzwoleniu podjął pracę pedagoga w Szkole Sztuk Plastycznych w Białymstoku, w latach 1946-49 pełnił funkcję profesora Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od roku 1949 przeniósł się do Gdańska, gdzie objął Wydział Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (od 1954 r. prof. zwyczajny). W latach 1951-54 był głównym projektantem rzeźby przy odbudowie Starego Miasta w Gdańsku.

Udział w wystawach i konkursach, m. in.: III Ogólnopolska Wystawa Plastyki - I nagroda; Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL - II nagroda; XIX Międzynarodowe Biennale Sztuki, Florencja 1969 - złoty medal; w konkursach przedolimpijskich: 1931 - I nagroda; 1952 - II nagroda; oraz w konkursach na pomniki: Józefa Sowińskiego, Warszawa 1931 - III nagroda; Tadeusza Kościuszki, Łódź 1946 - I nagroda; Adama Mickiewicza, Poznań 1948 - II nagroda; Fryderyka Chopina, Warszawa 1951 (z W. Podlewskim) - V nagroda; Wyzwolenia Oświęcimia przez Armię Radziecką, 1952 - III nagroda; Adama Mickiewicza, Warszawa 1955 (z Borowskim i Biszewskim) - I nagroda; Bohaterów Warszawy, Warszawa 1958 (z I. Kadłubowskim) - wyróżnienie.

Uczestniczył w wystawach sztuki polskiej za granicą: Wiedeń, New Dehli, Berlin, Pekin, Belgrad, Budapeszt.

Ważniejsze realizacje: pomnik bpa Bandurskiego w Wilnie (katedra), 1937; rzeźby w parku w Białymstoku, 1946; rzeźby na Starym Mieście w Gdańsku; pomnik Adama Mickiewicza - PKiN w Warszawie, 1955; pomnik Juliana Marchlewskiego we Wrocławiu, 1962; popiersie Stefana Żeromskiego w Rozewiu, 1963; pomnik Henryka Sienkiewicza w Bydgoszczy, 1968; pomnik Marii Konopnickiej w Kaliszu, 1969; pomnik Karola Szymanowskiego w Słupsku, 1971; pomnik Jana Kilińskiego w Słupsku, 1973.

Wystawy indywidualne: Warszawa 1957, 1962, 1970; Sopot 1962; Gdańsk 1968; Tbilisi 1967, 1977; Moskwa 1972.

Prace Stanisława Horno-Popławskiego znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Gdańska, Krakowa i Poznania oraz w muzeach Bydgoszczy i Bytomia; za granicą - w muzeach Moskwy, Berlina i Tbilisi.

Laureat Nagrody Państwowej II stopnia (dwukrotnie), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki II i I stopnia, Nagrody Ministra Obrony Na- rodowej I stopnia.

Str.  12 - 13

ZYGMUNT KĘPSKI

Urodził się 24 stycznia 1924 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Studia artystyczne odbył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Mariana Wnuka, uzyskując dyplom w 1954 roku.

Od roku 1945 do chwili obecnej uczestniczy w rekonstrukcji zabytkowych rzeźb na gdańskiej "Starówce".

Udział w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m. in.: Młoda Plastyka, Warszawa 1955 - nagroda (zakup rzeźby "Głowa boksera" przez MKiS); Rzeźba Polska, Warszawa 1960; Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Radom 1958/63; Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL, Warszawa 1962 - II nagroda; Ogólnopolska Wystawa w XX-lecie Ludowego Wojska Polskiego, Warszawa 1963; Ogólnopolska Wystawa Marynistyczna, Warszawa 1964; Rzeźba Plenerowa 1964-1966, Opole; Gdański Przegląd Rzeźby, Gdańsk 1967. Wystawa indywidualna, Sopot BWA 1967.

Za granicą wystawiał w Moskwie (1960), Berlinie (1971) i Rostocku (1977).

Uczestniczy w konkursach, m. in.: na Pomnik Bohaterów Warszawy, Warszawa - wyróżnienie; na Pomnik Pomordowanych Żydów, Radom; na Pomnik Pomordowanych w Bydgoszczy, Bydgoszcz.

Udział w plenerach i wystawach poplenerowych, m. in.: Plener Animalistyczny, Gdańsk-Oliwa (ZOO).

Prace Zygmunta Kępskiego znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, Muzeach Narodowych Warszawy i Gdańska oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Str.  14 - 15

STANISŁAW KONIECZNY

Urodził się 30 marca 1933 roku w Montceau-les-Mines we Francji. Studia artystyczne odbył w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, specjalizując się w ceramice artystycznej. Dyplom w pracowni prof. Alfreda Wiśniewskiegeo uzyskał w 1960 roku.

Udział w wystawach i konkursach, m. in.: Ogólnopolska Wystawa Ceramiki Artystycznej, Sopot 1959, Warszawa 1960; I Międzynarodowe Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1968 (Francja) - Wielki Dyplom Honorowy; XI Międzynarodowy Konkurs Ceramiczny, Gualdo-Tadino 1969 (Włochy) - Dyplom Merito; Wystawa Ceramiki Artystycznej XXV-lecia PRL, Wrocław 1969 - I nagroda; II Międzynarodowe Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1970 (Francja) - Nagroda de l'Association Francaise d'Action Artistique; Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Artystycznej, Sopot 1970 - medal; Międzynarodowy Konkurs Ceramiki, Gualdo-Tadino 1971 (Włochy); XXXI Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Artystycznej, Faenza 1973 (Włochy); Światowa Wystawa Ceramiki Artystycznej, Londyn 1974; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby Polskiej, Sopot 1974 - medal; Międzynarodowy Konkurs na Rzeźbę w Ceramice, Florencja 1975; IV Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1976 (Francja); III Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Artystycznej, Faenza 1976 (Włochy); Wystawa Sztuki Polskiej, Moskwa 1976, Berlin 1977. Wystawa indywidualna ceramiki, Sopot 1976.

Realizacja: kompozycja ceramiczna oraz fontanna w Domu Technika w Gdańsku.

Prace Stanisława Koniecznego znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Gdańska, Wrocławia, Szczecina oraz muzeach Łodzi, Olsztyna i Zielonej Góry; za granicą - w muzeach Faenzy (Włochy) i Vallauris (Francja).

Str.  16 - 17

ZYGFRYD KORPALSKI

Urodził się 24 kwietnia 1930 roku w Tczewie. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni ukończył w 1950 roku, następnie rozpoczął studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego. W latach 1952-58 kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie u prof. Liszewa, gdzie uzyskał dyplom w 1958 roku.

Udział w wystawach i konkursach krajowych i zagranicznych od roku 1962, m. in.: w konkursie na Medal XXV-lecia Wyzwolenia Gdańska - II nagroda i realizacja; na pomnik Chana Asparucha w Bułgarii zakup - części projektu; na medal "Lenin i Jego Idea" - III nagroda (zakup muzeum Lenina w Warszawie); na pomnik J. Wybickiego w Kościerzynie - wyróżnienie; w wystawie "Rzeźba i Kwiaty", Berlin - nagroda (zakup rzeźby pt. "On i Ona"); Ogólnopolska Wystawa Rzeźby w XXX-lecie PRL, Sopot - nagroda (medal za pracę "Ewolucja").

Ważniejsze realizacje: tablica poświęcona Bojownikom o Polskość Warmii i Mazur - Zamek Olsztyński; tablica upamiętniająca Walkę Marynarzy PMH w II wojnie światowej - gmach PLO w Gdyni; Pomnik Walczącym o Polskość Ziemi Złotowskiej - Zakrzewo (praca zbiorowa); pomnik Leśnika k/Kościerzyny; upamiętnienie przełamania Wału Pomorskiego - akcenty rzeźbiarskie w wielu miejscowościach; Urna Mjr. Henryka Sucharskiego Westerplatte; liczne prace dla "Starówki” gdańskiej.

Został wyróżniony honorową odznaką Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa Koszalina i Gdańska, oraz medalami "Zasłużony Ziemi Gdańskiej" i "Zasłużony Działacz Kultury".

Str.  18 - 19

ZDZISŁAW KOSEDA

Urodził się 17 marca 1928 roku w Bydgoszczy. Dyplom artysty rzeźbiarza uzyskał w 1958 roku w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego.

Od 1959 roku uczestniczy w wystawach okręgowych, ogólnopolskich i zagranicznych, m. in.: Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Warszawa 1960; XX-lecie Ludowego Wojska Polskiego, Warszawa 1963; ogólnopolska "Człowiek i Praca", Warszawa 1964; ogólnopolska "XX-lecie PRL", Warszawa 1965; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby Młodych, Kraków 1966; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Warszawa 1967; Międzynarodowa Wystawa w Visby, Szwecja 1968; I Biennale Rzeźby Plenerowej, Bytom 1969; Porównania III, IV, Sopot 1971, 74; wystawa "Rzeźba i Kwiaty", Berlin (NRD) 1971; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Warszawa 1971, Sopot 1974; Wystawa Rzeźby Polskiej w Oslo (Norwegia) 1974; II Biennale A. Dantego w Ravennie (Włochy) 1975; Postawy Twórcze Okręgu Gdańskiego, Warszawa 1976.

Udział w konkursach, m. in.: na Pomnik Wyzwolenia, Gdańsk 1955 - wyróżnienie; na Pomnik Walki i Męczeństwa, Bydgoszcz 1963 - wyróżnienie; na pomnik J. Kusocińskiego 1968 - wyróżnienie; na Pomnik Walki i Męczeństwa, Majdanek 1967 - wyróżnienie; na pomnik Chana Asparucha, Bułgaria 1969 - wyróżnienie; medale z okazji rocznicy wyzwolenia m. Gdańska, 1969 - 2 wyróżnienia; na pomnik J. Conrada w Gdyni, 1973 - I nagroda i realizacja; na fontannę herbową w Gdyni, 1975 - nagroda i realizacja.

Prace Zdzisława Kosedy znajdują się w zbiorach muzeów Krakowa, Gdańska, Warszawy i na Majdanku oraz w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki i Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku.

Str.  20 - 21

IRENA LOROCH

Urodziła się w 1931 roku w Wilnie. Studia Artystyczne odbyła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Dyplom uzyskała w 1957 roku.

Uczestniczy w wystawach, m. in.: XXX lat Ludowego Wojska Pol- skiego w Twórczości Plastycznej, Warszawa 1974; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Sopot 1974, Białystok 1970-76; Twórczość Kobiet Plastyczek Okręgu Gdańskiego, Gdańsk 1975; Plastycy Gdyńscy w 50-lecie Miasta, Gdynia 1976; Rzeźba w Plenerze Miasta Sopot, Sopot 1976; Rzeźby Wybrzeża w Bydgoszczy, 1975; I, II Biennale Sztuki Wybrzeża, 1975, 1977; Inspiracje Morza w Sztuce, Gdynia 1977; Port Północny w Sztuce, Gdańsk. Za granicą wystawia w Moskwie, Pradze, Buda- peszcie, Rostocku i w Pieściany.

Udział w konkursach, m. in.: "Człowiek", Warszawa 1975 - III nagroda regulaminowa.

Uczestniczy w plenerach i wystawach poplenerowych, m. in.: Hajnówka 1970-76; Warszawa 1973; Biskupin, Gdańsk, Berlin 1974; Ciechocinek 1976 - I nagroda; Pieściany 1977 - I nagroda; Tuchola 1977 - I nagroda.

Prace Ireny Loroch znajdują się w zbiorach, m. in.: Muzeum Narodowego i Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku, muzeach Biskupina i Białegostoku, w Komitecie Wojewódzkim PZPR i Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku, w Telewizji Warszawskiej oraz w parkach Ciechocinka, Sopotu i Tucholi oraz w dzielnicy Witomino w Gdyni.

Str.  22 - 23

HENRYK LULA

Urodził się w 1930 roku w Książkach, pow. Wąbrzeźno. Studia artystyczne odbył na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, uzyskując dyplom w r. 1957. Od 1 października 1977 roku powołany na stanowisko kierownika pracowni ceramicznej PWSSP w Gdańsku.

Udział w wystawach i konkursach ogólnopolskich i zagranicznych, m. in.: I Ogólnopolska Wystawa Ceramiki, Wrocław 1960; wystawa "Rzeźba polska 1945-1960", Warszawa 1960 - nagroda; Wystawa Rzeźby w XV-lecie PRL, Warszawa 1961/62; Międzynarodowa Wystawa Studentów, Bukareszt 1953 - III nagroda w dziale rzeźby; Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Gmunden 1959, Praga 1962, Genewa 1965, Waszyngton 1965 (jedna praca przekazana do muzeum John Kennedy Cultural Center), Faenza 1965, 66, 69, 71, Sopot 1970 - nagroda; Wystawa Ceramiki Polskiej, Kanada 1965/66; I Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1968 - Wielki Dyplom Honorowy; IV Międzynarodowa Wystawa Rzemiosła Artystycznego, Stuttgart 1969; Wystawa Polskiej Sztuki Użytkowej, Moskwa 1969; III Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1972 - srebrny medal; Międzynarodowa Wystawa Ceramiki AJC, Londyn 1972; II Triennale "Tworzywo Ceramiczne w Sztuce Współczesnej", Gdańsk 1973 - druga nagroda; I, II Qadriennale Krajów Socjalistycznych, Erfurt 1974, 1978; III Międzynarodowe Triennale "Tworzywo Ceramiczne w Sztuce Współczesnej", Sopot 1976 (komisarz organizacyjny wystawy); V Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris 1976. Wystawy indywidualne: Sopot 1966 (wspólnie z M. Fietkiewicz), Praga, Budapeszt 1967 - Ośrodki Kultury Polskiej; Warszawa - Kordegarda 1970 (wspólnie z M. Fietkiewicz); BWA, Gdynia 1972.

Realizacja: Płaskorzeźba ceramiczna domu wypoczynkowego Mi- nisterstwa Sprawiedliwości w Lisim Jarze k/Jastrzębiej Góry.

Prace Henryka Luli znajdują się w zbiorach muzeów Warszawy, Gdańska, Wrocławia i Olsztyna; za granicą - w muzeach w Faenzie i Waszyngtonie, ponadto zostały zakupione przez Wojewódzką Radę Narodową w Gdańsku i Ministerstwo Kultury i Sztuki w Warszawie.

Laureat nagrody Ministra Kultury i Sztuki za twórczość w dziedzinie ceramiki - 1969.

Str.  24 - 25

SŁAWOJ OSTROWSKI

Urodził się 14 grudnia 1943 roku w Słupcy, woj. Poznań. Studia artystyczne odbył w latach 1963-69 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w pracowni prof. Alfreda Wiśniewskiego. Po uzyskaniu dyplomu pracuje na uczelni, obecnie jako adiunkt w pracowni prof. Adama Smolany.

Udział w wystawach, m. in.: Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa, Grafiki i Rzeźby - Sopot 1970, 1972; wystawa rzeźby "Sześciu" - Gdańsk 1971; wystawa rzeźby "Pięciu" - Warszawa 1973, Sopot 1975; Wystawa Malarstwa, Grafiki i Rzeźby Okręgu Gdańskiego - Gdańsk, Bydgoszcz 1973; ogólnopolska wystawa "Portret Kobiety" - Sopot 1976; wystawa "Postawy Twórcze" - Warszawa 1977; Wystawa Rzeźby Gdańskiej - Rostock 1977; II Biennale Sztuki Gdańskiej - Sopot 1977.

Uczestniczy w konkursach, m. in.: na pomnik W. I. Lenina - Kraków 1969, na pomnik M. Kopernika - Frombork 1972, na pomnik J. Wybickiego - Kościerzyna 1973, na statuetkę Światowej Rady Pokoju - Warszawa 1972, na medal w 500-lecie M. Kopernika, Warszawa 1972, na pomnik F. Chopina w Londynie - Warszawa 1974. Brał udział w pracach rekonstrukcyjnych "Starówki” gdańskiej (1972-75) i na zamku w Książu (1973-74). Wystawa indywidualna rzeźby - Gdańsk 1974.

Ważniejsze realizacje: rzeźby parkowe w Nałęczowie, Starogardzie, Warszawie i Orońsku.

Prace Sławoja Ostrowskiego znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, Wydziale Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, w Galerii B.W.A. w Sopocie w Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Str.  26 - 27

WIESŁAW PIETROŃ

Urodził się 4 czerwca 1934 roku w Gdyni. Studia artystyczne ukończył w 1964 roku w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego oraz specjalizację w projektowaniu rzeźbiarsko-archi tektonicznym u prof. Adama Smolany.

Udział w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m. in.: Ogólnopolska Wystawa Młodych Rzeźbiarzy, Kraków 1966 - nagroda; XIX Festiwal Sztuk Plastycznych, Sopot 1966; XX-lecie ZPAP, Gdańsk 1967; Propozycje Rzeźbiarskie dla Gdańska, Gdańsk 1968; Propozycje Rzeźbiarskie dla Gdyni, Gdynia 1969; Wystawa Okręgu Gdańskiego, Bydgoszcz 1973; Międzynarodowa Wystawa "Ceramika dla Architektury", Gdańsk 1973; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, 1974 - medal; wystawa "Postawy Twórcze", Warszawa 1976. Za granicą wystawia, m. in.: Międzynarodowe Biennale sztuki, Paryż 1967; wystawa "Rzeźba i Kwiaty", Berlin (NRD) 1971; wystawa "Ruch antyfaszystowski", Mediolan 1971; wystawa Polska Rzeźba - Norwegia 1975, Wystawa Artystów Wybrzeża, Kilonia 1977.

Udział w konkursach na pomniki: Bohaterów Westerplatte, 1963 wyróżnienie, Rzezi Gdańskiej, 1967 - I nagroda; Walk o Wał Pomorski, 1968 - wyróżnienie; J. Conrada, 1973 - III nagroda oraz na zagospodarowanie Kamiennej Góry w Gdyni, 1968 - I wyróżnienie. Realizacje ważniejszych pomników: Poległych Żołnierzy Radzieckich, Sarzyński Dwór 1967; Rzezi Gdańskiej 1308 r., Gdańsk 1969; Partyzantów, Czarna Woda 1970; Jana Heweliusza, Gdańsk 1973.

Str.  28 - 29

ANNA PIETROWIEC

Urodziła się w Częstochowie. Studia artystyczne odbyła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, gdzie uzyskała dyplom w roku 1951. Po obronie dyplomu pozostaje na uczelni początkowo jako asystent, następnie adiunkt w pracowni rzeźby prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Od roku 1964 do 1973 na stanowisku docenta prowadzi pracownię rysunku na Wydziale Rzeźby.

Udział w wystawach i konkursach, m. in.: II Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Warszawa 1951 - II nagroda; wystawa "Młodzież walczy o pokój", Warszawa 1951 - II nagroda; konkurs na rzeźbę dla Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie - I miejsce; konkurs Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, Warszawa 1952 - 3 II nagrody; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, 1967 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki; wystawa "Gdańsk w malarstwie, rzeźbie i grafice", 1968 - nagroda (jedna z dwóch równorzędnych); konkurs na pamiątkę regionu warmińsko-mazurskiego w Olsztynie, 1972 - nagroda i 2 wyróżnienia; ogólnopolska wystawa "Wizerunek kobiety", Sopot 1975 - wyróżnienie; Biennale Sztuki Gdańskiej, Sopot 1977 - medal; Ogólnopolski Turniej Poetycki i Plastyczny, Wałbrzych 1977; konkurs rzeźbiarski - III nagroda (Brązowa Lampka Górnicza) oraz nagroda specjalna za tematykę górniczą.

Ważniejsze realizacje: Maria Konopnicka (postać siedząca), Dom Chłopa - Warszawa; popiersie Marii Konopnickiej, Liceum Tysiąclecia - Warszawa; popiersie gen. J. Bema, Studium Wojskowe - Gdańsk; popiersie T. Kościuszki, Szkoła Podstawowa nr 52 - Gdańsk; popiersie H. Sienkiewicza - Malbork; płaskorzeźba "Ofiarom Majdanka" - Lublin; popiersie Henryka Wendy - Muzeum Historii Miasta Gdyni; popiersie Elizy Orzeszkowej - Wałbrzych; rzeźby, płaskorzeźby i medaliony na elewacjach Starego Miasta Gdańska.

Prace Anny Pietrowiec znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz muzeach w Opolu, Wrocławiu i Narodowym w Gdańsku; za granicą w muzeach Paryża i Rawenny.

Za wybitne osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Sztuki oraz medalami "Dziesięciolecia PRL", "Zasłużonym Ziemi Gdańskiej", "Za Zasługi dla Gdańska" i Nagrodą Wojewody w 1976 roku.

Str.  30 - 31

ADAM SMOLANA

Urodził się w 1921 roku we Lwowie. Studiował we lwowskim Instytucie Sztuk Plastycznych w latach 1938-41 w pracowni M. Wnuka, następnie kontynuował studia artystyczne w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u F. Strynkiewicza, gdzie uzyskał dyplom w 1950 roku. W latach 1944-45 pracował jako pedagog we lwowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego, a od roku 1945 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (od 1951 r. jako profesor) .

Uczestniczył w wystawach, m. in.: I i II Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Wystawa Młodego Malarstwa i Rzeźby Sopot 1958, 1959, 1960; wystawa "Rzeźba polska" - Warszawa 1945, 1960. Brał udział w wystawach sztuki polskiej za granicą, m. in.: w Indii - 1955, w Egipcie - 1954, we Włoszech - 1971, w NRD - 1972, w Norwegii - 1975.

Udział w konkursach, m. in.: na Pomnik Wyzwolenia Gdańska, 1947 - II nagroda; na Pomnik Wyzwolenia Gdyni, 1949 - II nagroda; na pomnik Adama Mickiewicza, Poznań 1948 - III nagroda; na Pomnik Pamięci Ofiar Faszyzmu, Oświęcim-Brzezinka, 1951 - II nagroda.

Ważniejsze realizacje: Pomnik Obrońców i Wyzwolicieli Gdyni 1939-1945, Gdynia-Redłowo 1963-1970; Pomnik Ku Czci Żołnierzy Poległych w 1939 roku w Chojnicach, 1950; rekonstrukcje zabytkowych rzeźb w Gdańsku w latach 1952-54; rzeźba i zegar słoneczny w starogardzkim parku, 1976; Ryby kompozycja rzeźbiarska na bulwarze nadmorskim w Gdyni, 1968; tablica pamiątkowa na latarni morskiej, Rozewie 1969.

Jest odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Plastyczną Nagrodą Państwową III stopnia, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia. Laureat nagrody ZPAP za wystawę indywidualną w Warszawie 1965; nagrody Prezydium WRN i Zarządu Okręgu ZPAP w Gdańsku 1966.

Prace Adama Smolany znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Gdańska, Poznania, Krakowa i Wrocławia oraz Muzeum Śląskim w Opolu i innych.

Str.  32 - 33

JANINA STEFANOWICZ-SCHMIDT

Urodziła się w 1930 roku w Warszawie. Studia artystyczne odbyła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, uzyskując dyplom w 1955 roku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego.

Uczestniczy w wystawach, m. in.: Młodzież w Warce o Pokój, Warszawa 1950 - wyróżnienie; Festiwal Młodych Sopot 1957, 1958, 1963; Rzeźba Polska 1945-1960, Warszawa 1960; XXX lat Ludowego Wojska Polskiego, Warszawa 1973; Wystawa Medali i Plakiet, Włochy 1970; wystawa "Wojna i Pokój" - Berlin 1972; Międzynarodowa Wystawa Współczesnego Medalierstwa FIDEM - Helsinki 1973, Kraków 1975. Udział w konkursach, m. in.: na projekt medalu "W XXV Rocznicę Zwycięstwa", Warszawa 1970 - I nagroda; na projekt statuetki "Nagrody Pokoju", Warszawa 1973 - wyróżnienie; na projekt pomnika J. C. Korzeniowskiego, Gdynia 1973 - wyróżnienie.

Ważniejsze realizacje: Frasobliwy, Bazylika Mariacka, Gdańsk 1965; portret M. Skłodowskiej-Curie, Szkoła 1000-lecia jej imienia w Gdańsku 1967; medale wybite przez Mennicę Państwową w Warszawie: "Lenino-Berlin", 1970; "Puchar Bałtyku", 1972; "105 Rocznica Firmy A. Blickle", 1974.

Prace Janiny Stefanowicz-Schmidt znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Gdańska, Szczecina i Krakowa oraz w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. c

Str.  34 - 35

ALFRED WIŚNIEWSKI

Urodził się w roku 1916 w Rogoźnie, pow. Oborniki. W roku 1937 ukończył studia w poznańskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych, a dyplom warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych uzyskał w roku 1950. Od roku 1949 prowadzi pracę pedagogiczną w poznańskiej, a od 1953 roku w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (od roku 1958 profesor nadzwyczajny). W latach 1953/54 brał udział w pracach nad rekonstrukcją rzeźb odbudowującego się Starego Miasta Gdańska.

Udział w wystawach i konkursach, m. in.: na pomnik Feliksa Dzierżyńskiego, Warszawa 1950 - II nagroda; konkurs przedolimpijski, 1952 - III nagroda; na Pomnik Powstańców Wielkopolskich (I etap), Poznań 1962 - wyróżnienie, (II etap) 1963 - nagroda; konkurs na medal "X wieków Gdańska", 1962 - II nagroda; ogólnopolski konkurs na popiersie Józefa Brandta, 1973 - III nagroda. Wystawa indywidualna: Sopot 1956.

Ważniejsze realizacje: rzeźba dekoracyjna na Światowy Kongres Pokoju w Warszawie, 1950; Pomnik Powstańców Wielkopolskich, Poznań 1965.

Prace Alfreda Wiśniewskiego znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy, Poznania i Gdańska oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

W uznaniu osiągnięć artystycznych odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1951), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat nagrody im. Francesco Nullo na XXX Biennale sztuki w Wenecji (1960) oraz wielu nagród w kraju.

Str.  36 - 37

MARIAN WNUK

Urodził się 5 września 1906 roku w Przedborzu, woj. kieleckie, zmarł 28 września 1967 r. w Warszawie.

Studia artystyczne odbył w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Zakopanem oraz w latach 1926-32 na Wydziale Rzeźby (pod kierunkiem prof. T. Breyera) w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po uzyskaniu dyplomu w roku 1933 został nauczycielem rzeźby w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. Po wojnie (od września 1945 r.) przebywał na Wybrzeżu, pracując w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, której był współorganizatorem i pierwszym rektorem. We wrześniu 1949 roku został przeniesiony do Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie piastował funkcję profesora, następnie Dziekana Wydziału Rzeźby, a od grudnia 1951 roku objął stanowisko rektora warszawskiej ASP.

Uczestniczył w wystawach, m. in.: II Ogólnopolska Wystawa Plastyki, 1951 - I nagroda; Wystawa Rzeźby w XV-lecie PRL, Warszawa 1961 - nagroda I stopnia; Wystawa Rzeźby i Grafiki w XX-lecie PRL, Warszawa 1965 - nagroda.

Udział w konkursach na pomniki, m. in.: Czynu Powstańczego na Górze Św. Anny, 1947 - II nagroda; Wdzięczności dla Armii Radzieckiej, Kraków 1948 - I nagroda; Bohaterów Warszawy, Warszawa 1958 - wyróżnienie; Braterstwa Polsko-Radzieckiego, Gdynia 1949 - I nagroda; Wdzięczności we Włocławku (zesp. T. Łodziana, M. Więcek, Antoszczuk) - II nagroda; Wdzięczności w Bydgoszczy - II nagroda.

Ważniejsze realizacje: Pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej, Kraków (z inż. J. Krukiem); Pomnik Braterstwa Polsko-Radzieckiego, Gdynia 1953; Pomnik Żołnierzy I Dywizji Pancernej WP koło Lommel w Limburgii (Belgia), 1959; pomnik W. Broniewskiego, Warszawa-Powązki 1962 (z prof. Mokrzyńskim); rzeźba na grobie L. Kruczkowskiego, Warszawa-Powązki 1963; pomnik St. Żeromskiego, Włocławek 1964; tablica pamiątkowa ku czci T. Duracza, Warszawa, Szkoła Pod- stawowa nr 69; pomnik ku czci ks. Józefa Poniatowskiego (w 105 rocznicę Bitwy Narodów), Lipsk 1963.

Wystawa pośmiertna: Sopot 1969, Warszawa 1978.

Laureat Nagrody Państwowej II stopnia, 1952 i Nagrody Państwowej II stopnia za całokształt twórczości ze szczególnym uwzględnieniem Pomnika Braterstwa Polsko-Radzieckiego w Gdyni, 1955; Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki na wystawie rzeźby z cyklu "Polskie dzieło plastyczne w XV-lecie PRL", Warszawa 1961.

Str.  38 - 39

IRENA ZABROCKA

Urodziła się 6 stycznia 1936 roku w Toruniu. Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy ukończyła w 1954 roku, następnie kontynuowała studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w 1961 roku.

Od roku 1964 uczestniczy w wystawach okręgowych i ogólnopolskich m. in.: IV Ogólnopolska Wystawa Rzeźby, Sopot 1974 - medal.

Prace Ireny Zabrockiej znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku w Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz w Galerii Rzeźby Współczesnej w Białymstoku.

Str.  40 - 41

ZBIGNIEW ZABROCKI

Urodził się 18 września 1933 roku w Karsinie, woj. gdańskie. Pań- stwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni ukończył w 1954 roku. Studia artystyczne odbył w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego (1954-1960). Od roku 1960 pracuje w szkolnictwie, ostatnio jako starszy wykładowca rzeźby w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Gdańskiej.

Od roku 1963 uczestniczy w wystawach, m. in.: XX-lecie Ludowego Wojska Polskiego, Warszawa 1963; wystawa "Młodej Plastyki", Sopot 1964; XX-lecie PRL, Warszawa 1965; wystawa pokonkursowa "Człowiek i Praca w PRL", Warszawa 1965; Propozycje Rzeźb Plenerowych, Warszawa 1968 - medal; Wystawa w PKIN z okazji VI Zjazdu PZPR, Warszawa 1971; Wystawa Okręgu Gdańskiego (trzykrotnie), Sopot, Warszawa, Bydgoszcz, Propozycje Rzeźbiarskie dla Miasta Gdyni - I miejsce w plebiscycie mieszkańców. Za granicą wystawia w NRD i w ZSRR.

Udział w konkursach, m. in.: "Człowiek i Praca w PRL", Warszawa 1964/65 - dwukrotne wyróżnienie; na Pomnik Powstańców Śląskich, Warszawa 1965 - wyróżnienie; na Pomnik Zwycięstwa i Wolności, Warszawa 1967 - I wyróżnienie; na pomnik Mieszka I i Bolesława Chrobrego, Poznań 1968 - III nagroda; na Pomnik Przełamania Wału Pomorskiego, Koszalin 1968 - wyróżnienie; "Człowiek, Praca i Środowisko w PRL", Warszawa 1971 - II nagroda; "Kopernik i Jego Idea", Olsztyn 1963; na Pomnik Odrodzenie, Elbląg 1973 - specjalne wyróżnienie.

Ważniejsze realizacje: tablica pamiątkowa M. Skłodowskiej-Curie, Starogard Gdański; tablica pamiątkowa Majakowskiego, Wejherowo; forma przestrzenna, Hel; tablica pamiątkowa H. Sucharskiego, Gdańsk, tablica pamiątkowa prof. W. Balcerskiego, Gdańsk; pomnik pomordowanym w Strzelnie, pow. Mogilno.

Prace Zbigniewa Zabrockiego znajdują się w zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki, Ministerstwa Budownictwa, Miejskiego Wydziału Kultury i Sztuki w Gdańsku oraz w muzeach Wojska Polskiego w Warszawie i Narodowym w Gdańsku.

Str.  42 - 43

ALBERT ZALEWSKI

Urodził się 11 czerwca 1933 roku w kol. Osierodek, woj. Białostockie. Po ukończeniu Liceum Sztuk Plastycznych w Białymstoku (1954), roz- począł studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Po obronie dyplomu (1960) pracuje w PWSSP w Gdańsku w Katedrze Kształtowania Podstawowego, III Pracowni Rzeźby, obecnie na stanowisku adiunkta.

Uczestniczył w wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m. in.: Rzeźba Młodych, Kraków; Wojsko Polskie, Warszawa; Prostest, Gdańsk; Rzeźba Gdańska, Sopot - wyróżnienie za zestaw prac; wystawa "Pięciu", Gdańsk, Warszawa; Postawy Twórcze w Środowisku Gdańskim, Warszawa.

Udział w konkursach na pomniki, m. in.: I Armii Wojska Polskiego, Warszawa wyróżnienie; Jana Szczepkowskiego, Warszawa - wyróżnienie; Rzezi Krzyżackiej w Gdańsku 1308 r. - III nagroda; Józefa Wybickiego, Kościerzyna - wyróżnienie.

Str.  44 - 45

SWETLANA ZERLING

Urodziła się 4 listopada 1945 roku w Kitzbühel (Austria). Studia artystyczne odbyła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Stanisława Horno-Popławskiego i Alfreda Wiśniewskiego. Dyplom ukończenia studiów uzyskała w 1972 roku.

Uczestniczyła w wystawach, m. in.: II Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Gdańsk 1973; Panorama XXX-lecia PRL, PKIN Warszawa 1974; Ogólnopolska Wystawa Rzeźby XXX-lecia PRL, Sopot 1974; X Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, Sopot 1974; Wystawa Laureatów X Ogólnopolskiej Wystawy Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, Sopot, Warszawa 1974 - nagroda MKIS (roczne stypendium); ogólnopolska wystawa Wizerunek Kobiety", Sopot 1975; Twórczość Kobiet Plastyczek z Gdańskiego Okręgu ZPAP, Gdańsk 1975; wystawa XXX-lecia "Zwycięstwo nad Faszyzmem", Warszawa 1975; wystawa "Ceramika dla Architektury", Warszawa 1975; I Biennale Sztuki Gdańskiej, Sopot 1975; III Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Sopot 1976; wystawa "Rzeźba dla Miasta Sopot", Sopot 1976; Ogólnopolska Wystawa Sztuki Młodych, Sopot 1976; wystawa "Postawy Twórcze", Warszawa 1976; wystawa "Format: Człowiek", Kraków 1976; II Biennale Sztuki Gdańskiej, Sopot 1977. Za granicą wystawiała w Moskwie, Berlinie, Faenzie i Kilonii.

Udzał w konkursach, m. in.: na pomnik J. Wybickiego, Gdańsk 1972 - III nagroda; XXXIV Międzynarodowy Konkurs i Wystawa Ceramiki Współczesnej, Faenza (Włochy) 1976 - dyplom.

Ważniejsze realizacje: kompozycje ścienne "Negatywy" i "Pójdę z tobą wszędzie" oraz 5 rzeźb z cyklu "Futerały" (wkomponowanych w ciąg pieszy) Gdańsk 1975/78; wymienione prace znajdują się na osiedlu mieszkaniowym Żabianka.

Prace Swetlany Zerling znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Warszawy i Gdańska oraz w Galerii Sztuki Współczesnej w Sopocie.