Start  ›  Biblioteczka oliwska  ›  Wycinki  ›  Galeria Współczesnej Rzeźby Gdańskiej w Parku Oliwskim  ›

Informator Muzeum Narodowego w Gdańsku

Bradtke J. W., "Galeria Współczesnej Rzeźby Gdańskiej w Parku Oliwskim", Gdańsk 1978, 1989

Komisarze Galerii:
- ze strony ZPAP             Wiesław Pietroń
- ze strony MNG             Wiktor Jankowski (od 31.X.1975 r.)
                                         Jerzy Wiktor Bradtke

Opracowanie informatora     Jerzy Wiktor Bradtke

Opracowanie plastyczne       Dorota Borowska
Foto                                       Ryszard Petrajtis


Str. 3-4:
     30 marca 1976 roku otwarta została w Parku im. Adama Mickiewicza w Oliwie stała, plenerowa Galeria Współczesnej Rzeźby Gdańskiej, urządzona staraniem Muzeum Narodowego w Gdańsku przy współudziale Zarządu Okręgu ZPAP i Urzędu Miejskiego w Gdańsku. Galeria jest własnością Muzeum Narodowego w Gdańsku. Powstała dzięki środkom finansowym przyznanym przez Departament Plastyki, Radę Funduszu Rozwoju Twórczości Plastycznej Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz pomocy Urzędu Miejskiego w Gdańsku i Miejskiego Przedsiębiorstwa Budowy i Konserwacji Terenów Zieleni.
     Ekspozycję tworzą wkomponowane w naturalne otoczenie prace 20 artystów, rekrutujących się z różnych pokoleń środowiska gdańskiego, jak: Czesław Ciesielski, Romuald Frejer, Stanisław Horno-Popławski, Zygmunt Kępski, Stanisław Konieczny, Zygfryd Korpalski, Zdzisław Koseda, Irena Loroch, Henruk Lula, Sławoj Ostrowski, Wiesław Pietroń, Anna Pietrowiec, Adam Smolana, Janina Stefanowicz-Schmidt, Alfred Wiśniewski, Marian Wnuk, Irena Zabrocka, Zbigniew Zabrocki, Albert Zalewski i Swetlana Zerling. Prace Swetlany Zerling i Henryka Luli ze względu na materiał ceramiczny lub drastyczną formę nie są wystawione w parku lecz w Muzeum Narodowym w Gdańsku.
     Rzeźby wykonane są w różnych tworzywach - brązie, granicie, metalu, ceramice i tworzywie sztucznym; reprezentują odrębne style i sposoby wypowiedzi artystycznej )od realizmu do abstrakcji), podejmują różne tematy. Obraz współczesnej rzeźby gdańskiej prezentują w galerii ci artyści, których twórczość wyznaczała kierunki rozwoju w mienionym trzydziestoleciu.
     Po wojennej tragedii dzieje rzeźby gdańskiej kształtowali głównie rzeźbiarze, którzy zaangażowani byli w wielką akcję odbudowy Starego Miasta Gdańska. Odbudowa "Starówki" gdańskiej wyrobiła w młodym środowisku plastycznym większe niż gdzie indziej zaufanie do trwałych wartości sztuki, zaufanie do klasycznych sposobów ekspresji. Podwaliny pod rozwój tej właśnie dyscypliny sztuki położyli prof. prof. Marcin Wnuk, Stanisław Horno-Popławski i Adam Smolana. Działalność ich najsilniej zaważyła na młodym środowisku gdańskim, gdyż oni organizowali życie artystyczne w podnoszącym się z gruzów mieście, oni przekazywali z katedr wyższych uczelni plastycznych swoje doświadczenia młodszym pokoleniom artystów. Oczywiste więc staje się, że nowa rzeźba wyrosła z plastyki mienionej - klasycyzującej, o skłonnościach realistycznych i niewielkich odchyleniach w stronę stylizacji czy ekspresji. Zademonstrowane są w galerii prace artystów, którzy pozostali wierni dawnym wzorom a ukierunkowali się tylko nieco mocniej w stronę syntezy kształtu, albo jego ekspresyjnego rozbicia, oraz tych artystów, których skłonności do uzyskana ekspresji wyraziły się za pomocą formy artystycznej.
     Poszukiwania rzeźbiarzy ujawniają związki z różnymi tradycjami narodowymi, z różnymi tendencjami sztuki światowej, ujawniają tęsknotę za prostotą. Artyści chcą określać się, podkreślać swoją indywidualność, stąd tyle zmiennych fascynacji w ich twórczości, gdyż poszukiwanie, eksperymentalne nie zależy od wieku twórcy, sztuka bowiem rozwija sie w konfrontacji kolejnych pokoleń, w dyskusji z rzeczywistością, w walce.
     Wiek XX przyniósł twórcom, obok dawnych materiałów, nowe tworzywa - drogie i wymagające innej technologii tworzenia, ale umożliwiające uzyskiwanie form jak i efektów nowych i nieoczekiwanych.
     Nic więc dziwnego, że omawiana galeria plenerowa stała się nowym terenem działania środowiska rzeźbiarskiego, dając artystom szansę bezpośredniej konfrontacji działa z odbiorcą masowym - większą niż tradycyjne sale wystawowe; ponadto podniosła walory widokowe zabytkowego założenia Parku im. Adama Mickiewicza w Oliwie.


Początek strony.