Włodzimierz Nieżywiński. Urodził się 18 czerwca 1923 roku na Polesiu w miejscowości Szereszów, zmarł 13 marca 1983 roku w Sopocie. Przez większość swojego życia był fotoreporterem. Podczas wojny przebywał w obozie koncentracyjnym na terenie Litwy, z którego został wyzwolony przez Armię Czerwoną. To właśnie z Armią Czerwoną - której żołnierzem został jesienią 1944 roku - przebył szlak bojowy przez ziemie polskie do Berlina. Został odznaczony medalami wojennymi: "Za Zwycięstwo" i "Za Zdobycie Berlina".
Po powrocie do Polski, rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie, które ukończył. W latach 1955 - 1957 był fotoreporterem w wydawanym w Gdańsku "Głosie Wybrzeża", z którego przeszedł w roku 1957 do "Dziennika Bałtyckiego" na takie samo stanowisko. Pracował tam do 1981 roku. W swojej wieloletniej dziennikarskiej pracy fotoreportera, zatrzymywał w kadrze całą panoramę tematów związanych z gdańskim Wybrzeżem. Swoje zdjęcia publikował - oprócz macierzystej gazety - w wielu innych pismach, książkach, czy nawet pocztówkach. Na II Ogólnopolskim Konkursie Fotografii Prasowej w 1972 roku, jury przyznało mu główną nagrodę. Za działalność dziennikarsko-fotoreporterską został odznaczony w 1977 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką "Zasłużonym Ziemi Gdańskiej" (1966r.).

Fotografia z lat 70 XX wieku. Oddział Muzeum Etnograficznego w Pałacu Opatów.