Start  ›  Katedra  ›  Rzut kościoła i klasztoru  ›  Ołtarz główny  ›

M. Kilarski, F. Mamuszka, J. Stankiewicz, Oliwa (wykaz zabytków wg stanu z grudnia 1956 r.):

     P r e z b i t e r i u m. Monumentalna barokowa nastawa ołtarza: 14 kamiennych, półkolem ustawionych kolumn podtrzymuje belkowanie i umieszczone ponad nim stiukowe niebo z osadzonym centralnie kolistym witrażem św. Trójcy (dzieło artystki Baudouin de Courtenay z 1948 r.). Na obłokach liczne rzeźby (stiuk) przedstawiające Chrystusa, Dawida, Mojżesza i kilkanaście innych postaci oraz ok. 150 alabastrowych główek anielskich i 2 putta. W ujęciu kolumn duży obraz Andrzeja Stecha: Maria i Bernard - patronowie i orędownicy klasztoru oliwskiego. Sklepienie nad ołtarzem zdobne 4 reliefami gryfów i ornamentami oddzielone jest stiukową kotarą podtrzymywaną przez parę aniołków; pod sklepieniem Michał Archanioł. Całość fund. opata M. Hackiego (herby) z 1688 r. Na ołtarzu tabernakulum ze srebrnymi ściankami, 6 wysokich lichtarzy z brązu, 2 rokokowe relikwiarze ze srebra. Obok ołtarza 2 wysokie lichtarze i na postumentach (drewnianych) 2 pulpity mosiężne, 3 tablice (kanony) w rokokowej oprawie. W północnej ścianie barokowe tabernakulum z ozdobną kratą - schyłek XVII w.


Ks. K. Mirynowski, Katedra w Oliwie, Gdańsk 1947 rok:

Wielki ołtarz, w stylu baraku, dzieło opata Michała Antoniego Hackiego z roku 1688. Czternaście kolumn z czarnego marmuru 7,5 m. wysokości każda zakończona korynckimi kapitelami zdobi nadstawę ołtarza. Obraz ołtarza przedstawia Matkę Boską i św. Bernarda, Patronów kościoła, unoszących się w obłokach, poniżej i w dali widok dawnego kościoła i klasztoru wśród klęczących mnichów; pierwszy z lewej strony opat Hacki. Jest to dzieło malarza Andrzeja Stecha, Gdańszczanina z końca XVIII w. Estetyczne tabernakulum i zabytkowy krzyż ołtarzowy uzupełniają majestatyczną całość. Nad kolumnadą unosi się śnieżnobiała gloria niebieska. Ze stiukowych obłoków wyłaniają się główki aniołków i świętych adorujących Trójcę Najświętszą, bo witraż tę właśnie tajemnicę przedstawiał. Witraż zdjęto w czasie ostatniej wojny, miejsce zaś jego zamurowano, co tworzy obecnie nieestetyczną plamę. Po bokach stiukowego nieba widnieją krawędzie bogatej kotary, którą podtrzymują aniołki. Myślą twórcy było odsłonięcie jak gdyby i pokazanie oczom ludzkim mysterium nieba. Ponieważ czarne kolumny stały w rażącej sprzeczności z mlecznie białymi obłokami nieba, przeto zostały pomalowane około 1833 roku farbą olejną na kolor szarawy. Było to swego rodzaju "upiększenie". Dawniejszy wielki ołtarz znajduje się obecnie w nawie lewej, lewego transeptu, o czym była mowa wyżej.


 Widok na ołtarz główny.
Zbiory prywatne.


 Ołtarz główny.
Zbiory prywatne.

Początek strony.