Pomieszczenie znajdujące się w południowej części klasztoru, w którym podpisano! pokój pomiędzy Polską i Szwecją w dniu 3 maja 1660 roku. Z dawnego wystroju pozostał jedynie stół i malowidła ścienne. Reszta została zrabowana w 1807 roku przez stacjonujące w Oliwie wojska Francuskie, które z klasztoru urządziły lazaret (szpital dla rannych). Pomieszczenie zostało częściowo odnowione w 1910 roku. Pracami kierował profesor Karl Weber. Obecnie pomieszczenie jest pięknie odrestaurowane i wyposażone. Stanowi część muzeum diecezjalnego.

M. Kilarski, F. Mamuszka, J. Stankiewicz, Oliwa (wykaz zabytków wg stanu z grudnia 1956 r.):

     W narożu południowo-zachodnim całkowicie przebudowane pomieszczenia kuchenne oraz tzw. s a l a p o k o j u (obecnie biblioteka), gdzie miał być podpisany w 1660 r. pokój oliwski. Do sali pokoju prowadzi z krużganku mały prosty portal gotycki. Wewnątrz, nad drzwiami barokowymi, półplastyczna rzeźba jeźdźca w stroju szwedzkim. Na południowej ścianie marmurowa tablica z 1679 r. ku chwale róży herbowej (Poraj) Kęsowskich (pokój podpisano za opata Aleksandra Kęsowskiego); wyżej malowany na ścianie widok Oliwy i Gdańska oraz wojskowych obozów: polskiego i szwedzkiego, a także napis pochwalny dla Oliwy i fiołków (Viola), dających ojczyźnie kojący pokój w 1660 r. Pozostały wystrój malarski z 1910 r. Oprócz starego księgozbioru znajdują się tutaj przejściowo fragmenty wyposażenia z kościołów gdańskich.

Ks. K. Mirynowski, Katedra w Oliwie, Gdańsk 1947:

W części zachodniej południowego krużganku gotyckie wejście prowadzi do dawnego zimowego refektarza, lub do sali Pokoju, gdzie dnia 3 maja 1660 r. około północy po długich, 6 tygodni trwających debatach .podpisano pokój, który położył kres wojnom polsko-szwedzkim o dziedzictwo polskich Wazów w Szwecji, po 60 latach zmagań. Opat Kęsowski odśpiewa około północy uroczyste "Te Deuim". Jest to stosunkowo mała sala.
Nad wejściem znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca Króla szwedzkiego Karola Gustawa. Na ścianie między oknami są dwie ręce w uścisku: polska i szwedzka. Na innej ścianie dwie armie, polska i szwedzka, a między nimi klasztor, nad nim gołąbka z gałązką oliwną w dziobie. U góry napis Oliwa, anagram Viola, u dołu pod obrazem marmurowa tablica dzieło kogoś z rodziny opata Kęsowskiego ku chwale rodu i pean pochwał na cześć herbu Kęsowskich - róży. Pod tą ścianą stoi ów sławny stół marmurowy, na którym Jan Kazimierz pokój podpisał. Polska zrzekła się pretensji do korony szwedzkiej, Szwedzi ustąpili z Prus Polskich, Elektor Brandenburski uznany został niezależnym księciem Prus Wschodnich. Ze strony polskiej w obradach brali udział: Jan Leszczyński, wojewoda poznański, Jerzy Lubomirski, marszałek koronny - zastępca hetmana, Mikołaj Prażmowski, wielki kanclerz koronny, Christian Pac - wielki kanclerz litewski, Andrzej Morsztyn - referendarz koronny. Ze strony szwedzkiej: poseł Graf Magnus Gabriel de la Gardie, Benedykt Oxentierna, Christian Karol Schlippenbach i Andrzej Guldenklau.
Do 1807 roku sala miała urządzenie z 1660 r.: stały fotele, wisiały kobierce i inne ozdoby, słowem tak, jak było w czasie zawierania pokoju. W roku 1807 Francuzi zrabowali wszystkie pamiątki historyczne, pozostał tylko stół i napisy. Posuwając się krużgankiem w kierunku północnym, dochodzimy do drzwi, wiodących do kościoła. Drzwi zdobi portal barokowy z czarnego marmuru i alabastru; dzieło opata Kęsowskiego z roku 1660.




Sala Pokoju Oliwskiego.   Dziennik Dla Wszystkich, 22-01-1936 r,.