Młyn "dwudziesty czwarty" znajdował się kilkaset metrów powyżej młyna "krzaczastego" nad potokiem Rynarzewskim. Jedyna wzmianka o młynie pochodzi z 1647 roku, gdy przywilej dzierżawy tego terenu otrzymał Daniel Zinka.
Możliwym jest, że dzierżawił go na zasadzie emfiteuzy (użytku ugoru).

W 1959 roku F. Mamuszka i J. Stankiewicz pisali: MŁYN XXIV. Znajdował się prawdopodobnie przy tym samym potoku, lecz kilkaset metrów powyżej Młyna Leśnego. Wzmianka z 1647 r. mówi o otrzymaniu przywileju przez Daniela Zinka na "fabrykę" i gospodę. Późniejszych wiadomości brak.

Aktualnie (2005) brak jest jakichkolwiek śladów młyna.

Obecnie w tej okolicy znajduje się wybudowana jeszcze przed II wojną światową leśniczówka Renuszewo i trzy inne domy. Przed 1945 rokiem znajdowało się tu pięć stawów (trzy w lesie i dwa w dolinie).
Na przełomie marca i kwietnia 1945 roku Rosjanie urządzili w tym miejscu grób zbiorowy, który niebawem został pośpiesznie przeniesiony do Rosji.