Zobacz: Henryk Wieczorkiewicz ul. Arkońska 7 - 1937-1939.
Przed 1935 rokiem mieszkał w Letnicy przy ul. Brösner Weg 60 (1933) i ul. Labesweg 38a (1931) oraz na Siedlcach przy ul. Ludolf-König-Weg 28 (1928, 1929) i Orunii przy Stadtgebiet 12 - Gazeta Gdańska Buchdruckerei (1922).



Zobacz Henryk Wieczorkiewicz, Gedanopedia


Franciszek Mamuszka, "Kaszubi oliwscy", Gdańsk 1980:

str 75:
W lecie 1919 r. Radzie Ludowej i "Jedności" przybyły w sukurs jeszcze dwie organizacje. 6 lipca w refektarzu poklasztornym powołano, w czasie specjalnego wiecu, filię Polskiego Stronnictwa Ludowego, organizacji politycznej założonej w Gdańsku 8 kwietnia 1919 r. z inicjatywy Józefa Czyżewskiego, przy udziale wydawcy "Gazety Gdańskiej" Jana Kwiatkowskiego, ks. Franciszka Wróblewskiego z Niedamowa, Gracza z Lęborka, Ignacego Brejskiego, Tomasza Pokorniewskiego, red. Henryka Wieczorkiewicza, Leona Droszyńskiego i wielu innych.

str 81:
Na wiece zapraszano najczęściej prelegentów z Gdańska, takich, jak dr Franciszek Kubacz - czołowy działacz Polonii gdańskiej, czy Henryk Wieczonkiewicz - znany od 1913 r. redaktor "Gazety Gdańskiej", członek polskiej Rady Żołnierskiej. Red. Wieczorkiewicza wysunięto jako kandydata do Konstytuanty, a z nim Antoniego Abrahama i Jakuba Strongowskiego.

str 82:
[1920] Nie zabrakło jednak szykan i prześladowań ze strony władz niemieckich. Ofiarą ich padł red. Henryk Wieczorkiewicz skazany przez sąd gdański na trzy miesiące więzienia za rzekomą obrazę proboszcza z Mierzeszyna, ks. Aeltermanna znanego z wrogości wobec polskich parafian.

str 84:
Korespondent "Gazety Gdańskiej", zapewne H. Wieczorkiewicz, przekazał tę wiadomość w notatce zatytułowanej "Bluźniercza modlitwa".

str 123:
W Oliwie w drugiej połowie 1933 r. utworzono silną komórkę Związku Polaków, na przełomie lat 1933 - 1934 liczącą 394 członków. Wchodziła ona wraz z Sopotem w skład powołanego 13 kwietnia 1934 r. Okręgu Terenowego nr 3, którym kierował kmdr Józef Poznański. Na czele filii oliwskiej stanął Aleksander Kraiński, energiczny działacz już wcześniej zaangażowany w pracy politycznej i organizacyjnej. Współpracowali z nim wypróbowani organizatorzy polskiego życia w Oliwie i innych miejscowościach, między innymi Henryk Wieczorkiewicz, Leon Droszyński, Bernard Nadal siei, Leon Wróblewski, Bogdan Lange, kierownik referatu propagandy filii oliwskiej Związku Polaków Leon Skrzetuski, Augustyn Ellwart, Robert Kreft, Franciszek Żygowski, Stanisław Lange, Jan Natschke, Augustyn Okrój, Zygmunt Hallman, Jan Jasiński i jego syn Jan, Franciszek Adamski, Antoni Trepschik, Paweł Dłużewski, Jan Damps, Juliusz Szwarcbart i inni. Aleksander Krasiński objął niebawem kierownictwo świetlicy zorganizowanej w Oliwie dzięki pomocy finansowej Zarządu Głównego Związku Polaków i ofiarności wielu osób, głównie Olgi Laureckiej. Kraiński ukończył w 1934 r. kurs świetlicowy, podobnie jak Gertruda Żygowska oraz Irena i Henryk Wieczorkiewiczowie.

str 127-129:
Czynnymi działaczkami Towarzystwa Polek w Oliwie były: Irena Wieczorkiewicz, Łucja Strongowska, Pelagia Michnowa, Łucja Pułczyńska, Klara Droszyńska, Zofia Rybińska, Wacława Siatkowska, Teresa Kopczyńska, Pelagia Bigocka, Anna Dłużewska, Maria Minikowska i inne.
[...]
Oliwskie Koło Pracy Kobiet, zostało założone 2 stycznia 1935 r., w obecności kierowniczki Wydziału Pracy Kobiet przy Związku Polaków, prof. Kazimiery Jeżowej. Ster nowej placówki objęła Irena Wieczorkiewicz, pełniąca także funkcję delegatki do spraw ochronek przy Gdańskiej Macierzy Szkolnej.
[...]
Polskie Zrzeszenie Pracy. Druga przybudówka przy Związku Polaków - Polskie Zrzeszenie Pracy zorganizowała swoją filię w Oliwie 7 grudnia 1933 r. Na czele zrzeszenia stanął Augustyn Zieliński, jako prezes. Do zarządu weszli: Brunon Garnecki - wiceprezes, Aleksander Kraiński - sekretarz, Jan Damps - skarbnik, Augustyn Lubocki, Franciszek Strongowski i Kożyczkowski - mężowie zaufania. Zespół ten wraz z kilkoma jeszcze- działaczami, takimi jak Henryk Wieczorkiewicz, Władysław Siatkowski, Czesław Tejkowski i Franciszek Czaplewski kierował odtąd pracami filii, aż do momentu konsolidacji obozu polskiego.

str 132:
[Towarzystwo b. Wojaków i Powstańców]... Prezesem oliwskiej filii został Henryk Wieczorkiewicz, któremu powierzono także prowadzenie zajęć oświatowych. Do zarządu weszli nadto: Józef Kopczyński, Franciszek Czaplewski, Antoni Buczkowski, Paweł Socha, Aleksander Kraiński, Edmund Minkowski, Jan Kreft młodszy, Jan Damps i F. Adamski. Prezes Wieczorkiewicz pełnił funkcję do września 1939 r.

str 136-137:
[Tajny Okręg Północny Związku Strzeleckiego]... Szefem szkolenia mianowany został przez władze polskie najpierw Henryk Muszkiet-Królikowski, a następnie Ludwik Muzyczka i z kolei Aleksander Albin Kolasiński, głównym referentem oświatowym - inż. Rouppert. Do aktywu TOPZS zaliczyć nadto należy Zygmunta Moczyńskiego, Aleksandra Schillera i Piotra Bresińskiego. W grupach przechodzących szkolenie bojowe znaleźli się liczni członkowie polskich organizacji z Oliwy. Red. H. Wieczorkiewiczowi i jego żonie Irenie powierzyła organizacja obowiązki instruktorów oświatowych.

str 141-143:
[1935-1936] Jak wynika z badań akt szkolnych olbrzymia większość dzieci z polskiej szkoły senackiej wywodziła się z rodzin, ... Daniela Barbara Wieczorkiewicz - córka Henryka, dziennikarza,
[...]
Przez dłuższy czas przed wybuchem ostatniej wojny trwały w Oliwie starania o równouprawnienie katolików Polaków z Niemcami w dziedzinie usług kościelnych. Najpierw przystąpiło do akcji Towarzystwo Ludowe "Jedność", w imieniu ośmiu towarzystw polskich kierując petycję do biskupa Edwarda O'Rourke domagającą się, aby co niedzielę i święto odbywała się w katedrze oliwskiej między godz. 8 a 10 msza z polskim kazaniem i śpiewem. Petycję podpisali: Hipolit Płuszkiewicz, Karol Wiewiórowski i Henryk Wieczorkiewicz.
[...]
W numerze 15 "Straży Gdańskiej" z 1933 r. pisał o stosunkach kościelnych w Oliwie Antoni Maciejewski, a w numerze 17 - red. Henryk Wieczorkiewicz. Wieczorkiewicz podał, zaniżając liczbę polskiej ludności do 1000 osób, że stanowi ona jedną piątą ludności katolickiej i domagał się nabożeństw dla Polaków w każdą niedzielę.

str 146:
25 XI 1933 r. w ochronce - Zw. Polaków, obchód Święta Niepodległości. Występy "Lutni" dyr. L. Romatowski; śpiew młodzieży pozaszkolnej; recytacje chóralne młodzieży z polskiej szkoły senackiej; taniec "Krakowiak" w opracowaniu I. Wieczorkiewiczowej.

str 157-158:
32. Henryk Wieczorkiewicz, ur. 22 VI 1886 r. w Poznaniu, syn Władysława i Marianny z Jankowskich. Po ukończeniu studiów handlowych uczył się drukarstwa w drukarni Karola Miarki w Mikołowie. W 1913 r. osiadł w Gdańsku i do 1926 r. był redaktorem "Gazety Gdańskiej", a następnie, do 1939 r., zastępcą dyrektora Drukarni Gdańskiej. Pod koniec I wojny światowej brał udział w przygotowaniach do powstania mającego wyzwolić Pomorze Gdańskie. Niemcy wydali wówczas na niego wyrok śmierci. W 1917 r. zajmował się tajnym dostarczaniem do Gdańska elementarzy polskich. W 1920 r. kandydował na posła do Volkstagu. Z zemsty za pracę dla Polski skazano go w maju 1920 r. na trzy miesiące więzienia. Przez cały okres międzywojenny brał czynny udział w organizacjach polskich w Gdańsku i Oliwie, jako prezes zarządów oraz referent oświatowy, także w TOPZS. Odznaczony w latach 1935 i 1939 srebrnym i złotym krzyżem zasługi. W 1939 r. w jego mieszkaniu w Oliwie przy ul. Arkońskiej stale wybijano szyby. Wyrzucony na tydzień przed wybuchem wojny z mieszkania przeniósł się do Orłowa, gdzie aresztowano go około 15 IX 1939 r. Najpierw posłany na roboty przymusowe na Westerplatte, następnie do Stutthofu, gdzie wraz z innymi działaczami Polonii gdańskiej zamordowany został 22 III 1940 r. Jego nazwisko znajduje się na płycie nagrobnej na cmentarzu ofiar męczeństwa na Zaspie.