Dla lepszego zobrazowania sytuacji w roku 1945 warto przytoczyć plan centralnego fragmentu Wrzeszcza, gdzie obiekty zniszczone oznaczono potrójnymi liniami. Wygląd miasta mocno wrył mi się w pamięć i trzeba zaznaczyć, że spustoszenia zabudowy nie były wynikiem bombardowań lecz skutkami pożarów.
Warto podkreślić, iż obustronnie zniszczone odcinki Grunwaldzkiej tworzyły centrum handlowe tej dzielnicy. Zabudowa pochodziła z okresu 1890 - 1910 i miała taki poziom wykonawstwa, który znakomicie zabezpieczał przed przenoszeniem się pożaru z jednego budynku na obiekt sąsiedni. Tak to wśród ruin ocalał dom pod numerem 47; został on rozebrany pod koniec lat pięćdziesiątych, gdyż uniemożliwiał przeprowadzenie nowej jezdni prowadzącej do Gdyni.

W drugim wydaniu broszury "SPURENSUCHE ..." [1] przytoczone zostały cytaty z odpowiedzi, udzielonych Hostowi Ponczek'owi przez świadków wydarzeń z roku 1945. Oto część wypowiedzi świadka Ingeborg Schuster, która podaje następujący fakt:
"W roku 1945 mieszkałam we Wrzeszczu, przy Heiligenbrunnerweg 46. ... W dniu 27-go marca Rosjanie weszli do Wrzeszcza. Dnia 28-go marca, gdy przypadkowo jeden z mieszkańców wyszedł na ulicę,