Do Oliwy przyjechałem w godzinach popołudniowych. Na budynku dworca kolejowego, od strony peronów, wisiała jeszcze niemiecka tablica z napisem OLIVA. Podobnie, na Oruni na stacji, znajdował się niemiecki napis OHRA. Trzeba tutaj zaznaczyć, że Oliwa do roku 1926 była samodzielną jednostką miejską i miała własne władze lokalne, które mieściły się na piętrze budynku przy Opata Rybińskiego nr 25. Od roku 1910 miejscowość była zelektryfikowana, miała własną gazownię a także sieć wodociągową, zasilaną z ujęć na polanie leżącej koło ul. Abrahama. Od roku 1901 działała już dwutorowa linia tramwajowa, dająca dogodny dojazd do Wrzeszcza i do centrum Gdańska, w roku 1908 zbudowano jednotorową linię tramwajową ze Starego Rynku Oliwskiego aż do Jelitkowa, gdzie kończyła się koło dużego stawu.

Dostałem pokój w mieszkaniu na pierwszym piętrze W domu zbudowanym około roku 1940. Było ono dość nowoczesne, miało porządną łazienkę a także posiadało etażowe centralne ogrzewanie. Jedzenie gotowało się na gazie, bo Oliwa koło stacji miała własną gazownię. Oświetlenie elektryczne było zasilane z elektrowni wodnej w Straszynie, poprzez napowietrzną, dwutorową linię o napięciu 15 kV. Linia ta, zawieszona na drewnianych słupach dwu-żerdziowych (układ typu litery A), biegła (po stronie "morskiej") równolegle do linii tramwajowej na odcinku od skrzyżowania z ul. Drożyny aż do podstacji transformatorowej, istniejącej przy Sprzymierzonych 19 (Vita Stwosza), koło skrzyżowania z ul. Derdowskiego.