Start  ›  Pomniki przyrody  ›  Diabelski Kamień  ›

"Diabelski Kamień"

Na szczycie Czarciego Wzgórza, znajdującego się po prawej stronie łąki Doliny Radości, leży głaz narzutowy, zbudowany z grubokrystalicznego czerwonego granitu, zwany Diabelskim Kamieniem. Rozpęknięty jest na trzy części, z których największa ma 12,5 m obwodu, 2,7 m wysokości, 4,3 m długości i 3,9 m szerokości. Podczas ostatniego zlodowacenia został przywleczony przez lądolód ze Skandynawii. Ten pomnik przyrody nieożywionej, zarejestrowany pod numerem 133, jest największym głazem na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.

Krzysztof Kamiński


Zobacz również "Legenda Diabelskiego Kamienia" 


Fotografia z 1991 roku.
©  Fot. Krzysztof Kamiński.

Czarcie Wzgórze. Fotografia z 26-tego maja 2005 roku.
Fot. Piotr Leżyński.


Sylwia Bagieńska lat 10 (Oliwa 12.2004):

       W głębi Doliny Radości szedł chłop ze wsi Klukowo. Przechodząc koło kamienia spotkał nieznajomego pana. Rozmawiając z nieznajomym wyjawił mu swoje problemy i troski. Nieznajomy powiedział mu, że może uzyskać majątek pod warunkiem, że za 10 lat odda mu swoją duszę. Po chwili myślenia chłop zgodził się i podpisał cyrograf własną krwią. Po 10 latach chłop idąc na spotkanie wiedział już, że to był diabeł. Diabeł już czekał. Chytry chłop powiedział mu, żeby zagrali w karty. Jeśli wygra diabeł, zabierze duszę chłopa i jego żony, ale jeśli wygra chłop to on zabierze cyrograf podpisany własną krwią. Diabeł przystał na propozycję choć wcale nie znał gry. Gdy gra dobiegła końca diabeł przegrał i uderzył ręką w kamień, a on rozpadł się na dwie połowy. Stąd nazwa Diabelski Kamień. Kamień leży w głębi Doliny Radości, na zboczu Czarciej Góry.

Ciekawostki:

Bliźniaczy ”Diabelski Kamień” leży w powiecie tczewskim ”… w korycie rzeki Wierzyca 1 km przed miastem Pelplin leży głaz narzutowy o obwodzie 8 m nad lustrem wody. Według podania diabeł niósł go, by zburzyć nim katedrę w Pelplinie. Zanim jednak doszedł do celu, odezwały się dzwony na mszę poranną. Ze złości cisnął ten kamień do rzeki”.

Sikora Alfons, Osobliwości przyrody województwa gdańskiego, Gdańsk 1966


Początek strony.