Fragment planu Oliwy z 1940 roku.   Archiwum DawnaOliwa.pl.


Fragment ul. Droszyńskiego. Widok lotniczy z 2008 roku.
Ze strony www.Trojmiasto.pl.



Obecny budynek nr 5 oddano do użytku 18. 09. 1961, nr 5A oddano 13. 10. 1961 i nr 5B oddano 16. 02. 1962 roku.


Zobacz:
FB Grażka, "Viktor, Erich, Louise Gülsdorff", 2024

Od urodzenia w 1962 r. przez cały okres dzieciństwa mieszkałem w Oliwie przy ul. Droszyńskiego 4 w przedwojennej kamienicy. W suterenie mieszkało starsze małżeństwo imigrantów ze wschodu, może z Białorusi. Nie umieli oni czytać ani pisać i słabo rozpoznawali pieniądze. Na sąsiedniej posesji stały trzy nowe, dwupiętrowe bloki, w których mieszkali towarzysze moich zabaw. Po drugiej stronie ulicy w miejscu dzisiejszej Biedronki działała wówczas fabryka maszyn dla przemysłu spożywczego i rolnictwa, z której cały dzień dochodził hałas obrabiarek i innych maszyn. Plac przed stacją PKP zanim powstała tam pętla autobusowa był czasem miejscem rozstawiania się wesołego miasteczka. W istniejącym do dziś pawilonie na początku ul. Krzywoustego funkcjonowała prywatna drogeria, w której można było nabyć „mydło i powidło”. W lokalu obok działał zakład szewski. Po drugiej stronie ulicy w małej budce sprzedawane były rurki z kremem, a obok swój pierwszy stragan założył sprzedawca owoców i warzyw. Na rogu ul, Droszyńskiego i Czerwonego Sztandaru (dziś Bora-Komorowskiego) działała przedwojenna fabryka czekolady „Anglas” nosząca wówczas nazwę „Bałtyk”. Zapach wyrobów czekoladowych i kakao drażnił nozdrza przechodniów. Na terenie fabryki istniało przedszkole, którego plac zabaw znajdował się po drugiej stronie ulicy, gdzie dzisiaj jest kaplica Świadków Jehowy. Za „Bałtykiem” przy ul. Czerwonego Sztandaru, tam gdzie dziś znajduje się osiedle mieszkaniowe działała przedwojenna fabryka farb i lakierów „DAOL” przemianowana na „Polifarb Oliwa”. Farba olejna „orzech jasny” była używana w owych czasach do malowania podłóg w bardzo wielu mieszkaniach. Za fabryką „Bałtyku” na placu, którego ogrodzenie łatwo było sforsować chłopakom z podwórka istniał skład starych samochodów. Niektóre ciężarówki i jeepy pamiętały czasy II wojny światowej. Auta należały do kolekcjonera i szefa Gdańskiego Klubu Płetwonurków – Jerzego Janczukowicza. Później przeniósł on je do ogrodu przy swoim domu na rogu ul. Piastowskiej i Hołdu Pruskiego. W pamięci wielu Gdańszczan pozostał zapewne czołg T-34 stojący przed tym domem i będący atrakcją fotograficzną do czasu, kiedy urzędnicy zaczęli naliczać Janczukiewiczowi opłaty za zajęcie pasa drogowego.
Z wczesnego dzieciństwa pamiętam takie zdarzenie: do naszego mieszkania zapukali harcerze i przypomnieli, że rodzice nie byli jeszcze na głosowaniu. Poszedłem z moją mamą do lokalu wyborczego, który znajdował się naprzeciwko w fabryce maszyn. Po odebraniu karty do głosowania zapytałem głośno mamy kogo skreślamy, czym wywołałem jej zakłopotanie i rozbawienie komisji wyborczej.
Dzisiaj nie ma już tej fabryki, podobnie jak „Polifarbu” i „Bałtyku”, a także zakładu szewskiego i budki z rurkami. Właściciel drogerii założył przy ul. Piastowskiej firmę „Koma” sprzedającą oświetlenie, i tylko wnuk sprzedawcy warzyw działa jeszcze w tej samej branży przy wyjściu z dworca PKP, pomimo że obok jest Biedronka.

Janiszewska. Pismo z 19 czerwca 1975 roku.
Przekazał Sławomir Rut.