Dom zniszczony pod koniec marca 1945 roku (przekazała Pani Urszula Kukuła-Kochanowska).

Franciszek Mamusza, "Kaszubi oliwscy. Szkice z dziejów Polonii oliwskiej w latach od około 1850 do 1945", Gdańsk 1980,
str. 66:
W tym czasie w Oliwie żyła duża grupa Polaków z Poznańskiego, ziemi chełmińskiej, Królestwa Polskiego i innych części kraju. Należeli do niej: wspomniany już dr Feliks Herstowski z Postolina pod Sztumem; Jan Marchlewiski długoletni zasłużony działacz grudziądzki, czynny w Oliwie od 1907 do 1920 r. między innymi w Komitecie Wyborczym Gdańsk-Wyżyny; Leon i Anna Smoleniowie, Franciszek Esden-Tempski z Sobącza; rodziny Englichów i Meyów z Żuław gdańskich; Anastazy Katke - lekarz z żoną Honoratą z Korczak-Zwierzchowskich i córką Heleną Jankowiakową późniejszą nauczycielką Gimnazjum Polskiego w Gdańsku; Antoni Pikarski z Lubelskiego - weteran powstania w 1863 r. z córką Marią, późniejszą nauczycielką polskich Szkół Handlowych w Wolnym Mieście; wspomniany Anastazy Tejkowski z Chełmna; Zygmunt Moczyński z Poznańskiego - wybitny działacz Polonii gdańskiej w latach 1919 - 1939; Hipolit Płuszkiewicz; Józef Gruchała-Węsierski; doktorowa Łucja Zedlewska z Torunia i wielu innych. Większość z nich włączała się do pracy narodowej w zarządach towarzystw polskich. Groby niektórych, najczęściej zapomniane i zagrożone likwidacją, znajdują się na cmentarzu oliwskim.
str. 87:
17 kwietnia 1922 r. Polonia oliwska utraciła jednego ze swoich najbardziej szanowanych członków. Był nim Kaszuba Antoni Pikarski, weteran powstania styczniowego, ojciec Marii Pikarskiej - profesorki w latach międzywojennych polskich szkół handlowych w Gdańsku. Pikarski przybył z okolic Lublina. Po upadku powstania styczniowego był prześladowany i więziony przez władze carskie. W 1914 r. przyjechał z rodziną na Kaszuby w odwiedziny do swojego brata (?) Leona, aptekarza w Kartuzach i w Sopocie, późraej dyrektora Banku Ludowego w Stężycy i działacza w powiecie kartuskim, delegata na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu (3 - 5 grudnia 1918 r.), a także Leopolda, długoletniego proboszcza w Stężycy. Wybuch wojny uniemożliwił Antoniemu Pikarskiemu powrót w Lubelskie, pozostał więc na terenie Kaszub, prawdopodobnie w rodzimej wisi Kliczkowy, pow. Chojnice, a w 1919 r. osiadł w Oliwie. Wraz z żoną Amelią, zmarłą w 1936 r., spoczywa na cmentarzu oliwskim. A. Pikarski otrzymał od władz polskich Order Virtuti Militari. W Oliwie mieszkał przy Dultzstraisise 3, to jest przy dzisiejszej ul. Aleksandra Majkowskiego.
str. 124:
Działalność zarządu filii Związku Polaków w Oliwie, kierowanej od 15 października 1934 r. przez Antoniego Maciejewskiego, któremu pomagali wymienieni już, a także inni działacze jak: Paweł Łojewski, Roman Grubba, Jan Schütz, Brunon Czaplewski, Jan Kreft młodszy, Wojciech Kaczykowski, Feliks Patzwald, Jerzy Piotrowski, Augustyn Zieliński, Paweł Bralla, odznaczała się dużym rozmachem, pomysłowością i zaangażowaniem członków. Organizowano przedstawienia o bogatych programach, imprezy i obchody narodowe, różne kursy, między innymi języka polskiego, które prowadziła Maria Pikarska, córka wspomnianego powstańca z 1863 r. i nauczycielka polskiej Szkoły Handlowej w Gdańsku. Jedną z form działalności filii były częste wycieczki do Polski. Od członków żądano, aby w czasie obchodów narodowych wywieszali w oknach polskie flagi państwowe i posyłali dzieci do polskiej szkoły. Sprawa oliwskiej szkoły polskiej była przedmiotem stałej troski zarządu filii Związku Polaków. Pod koniec 1934 r. podjął on starania o przekształcenie jej z dwu, w czteroklasową.


Grób Antoniego Piskorskiego, Kaszuby ze wsi Kliczkowy pod Chojnicami, powstańca z 1863 roku, na cmentarzu w Oliwie.
Fot. Tomasz Leżyński dn. 20. 11. 2014 r..

* Ollwa. W drugie święto rano zmarł nagle śp. dr. Atnoni Tomasz Pikarski. Zmarły, który pochodzi z b. Kongresówki, z pod Lublina, brał udział w powstaniu w r. 1863, za co oczywiście był przez rząd rosyjski srodze prześladowany. W roku 1914 przyjechał wraz z rodziną do Kaszub, celem odwiedzenia rodziny. Wojna światowa zaskoczyła ich tutaj, więc nie mogła już wracać. Cały czas wolny przebył na Kaszubach, a po ukończeniu tejże sprowadził się do Oliwy, gdzie go obecnie nielitościwa śmierć zabrała. Sp. Pikarski był kawalerem orderu Virtuti Militari, który nadamy mu został przez Naczelnika Państwa za branie udziału w powstaniu 1863. – Niech odpoczywa w pokoju!

Antoni Tomasz Pikarski zmarł 17.04.1922 r. "Gazeta Gdańska" 04.1922 r.
FB Muzeum Poczty Polskiej - Muzeum Gdańska..


Mieczysław Abramowicz, "Oliwska nekropolia", 30 Dni nr 5 2002 r., str. 10-18:

Antoni Pikarski

Niedaleko głównej alei cmentarza wiodącej od ulicy Czyżewskiego znajduje się grób Antoniego Pikarskiego, o którym w kwietniu 1922 roku pisała „Gazeta Gdańska”:

„W drugie święto (wielkanocne - MA) rano zmarł nagle śp. dr Antoni Tomasz Pikarski. Zmarły, który pochodzi z Kongresówki (...) brał udział w powstaniu w 1863 r., za co oczywiście był przez rządy rosyjskie srodze prześladowany. W1914 r. przyjechał z rodziną do Kaszub celem odwiedzenia rodziny. Wojna światowa zaskoczyła ich tutaj więc nie mogli już wracać. Cały czas wojny przebył na Kaszubach, a po ukończeniu tejże sprowadził się do Oliwy, gdzie go obecnie nielitościwa śmierć zabrała. Śp. Pikarski był kawalerem orderu Virtuti Militari, który nadany mu został przez Naczelnika Państwa za branie udziału w powstaniu w 1863 r. Niech odpoczywa w pokoju”.

Antoni Pikarski zmarł 17 kwietnia 1922 roku, razem z nim, we wspólnym grobie, pochowana została jego żona, Amelia (zm. w roku 1936).



Pikarska Amelia (ur. około 1853?, zm. 1936 w Oliwie).
Żona Antoniego Pikarskiego weterana powstania styczniowego. Zamieszkała wraz z mężem w Oliwie przy ul. Dultzstraße 3 (Majkowskiego 3) w 1919 roku. Po śmierci męża przeprowadziła się do córki na ul. Danziger Straße 45 (Grunwaldzka 488). Pochowana na cmentarzu oliwskim wraz z mężem.

Pikarska Maria (ur. 1883 na Pomorzu, zm. 1952 w Lubartowie).
Córka Amelii i Antoniego Pikarskich. Uczęszczała do Żeńskiej Prywatnej Szkoły K. Żyndówny w Kościerzynie. Maturę i uprawnienia do nauczania języków obcych uzyskała w 1903 r. Następnie uczyła się w Konserwatorium w Berlinie. W okresie I wojny światowej prowadziła tajne nauczanie języka polskiego. W 1919 roku wraz z rodzicami zamieszkała w Oliwie przy ul. Dultzstraße 3 (Majkowskiego 3) następnie do około 1936 roku mieszkała przy ul. Danziger Straße 45 (Grunwaldzka 488). Do 1939 roku mieszkała w Gdańsku. O okresie WMG uczyła w szkołach senackich historii i literatury polskiej. Od 1926 roku w Polskich Szkołach Handlowych wykładała j. niemiecki. Działała m.in. w Związku Polaków w Oliwie gdzie na kursach uczyła j. polskiego. W czasie II wojny światowej mieszkała w Lubartowie.

Pikarski Antoni Tomasz (ur. 1837 w Głomsku k. Złotowa, zm. 17. 4. 1922 w Oliwie).
Weteran powstania styczniowego z 1863 roku przyjechał z Lubelskiego wraz z rodziną na Kaszuby w 1914 roku. Po I wojnie światowej w 1919 r. zamieszkał wraz z rodziną w Oliwie przy ul. Dultzstraße 3 (Majkowskiego 3). Otrzymał od władz polskich order Virtuti Militari. Pochowany został wraz z żoną na cmentarzu oliwskim.


Zobacz:
Zmarł Antoni Pikarski, Franciszek Mamuszka, Oliwa. Okruchy z dziejów, zabytki, Gdańsk 1985, str. 199.
Cmentarz Oliwski jest pełen niezwykłych..., Radio Gdańsk 2022
FB Grażka, "Pikarscy", 2023
Odnowiono grób powstańca styczniowego, StaraOliwa.pl, 2023



Emil Minuth. Klara Minuth zd. Rekath.   Olivaer Zeintung nr 230 z 01. 10. 1924 r.


F. Kohn. Podziękowania noworoczne, Olivaer Zeitung nr 305 z 31. 12. 1924.


Emil Minuth, Elektriker. Podziękowania noworoczne, Olivaer Zeitung nr 306 z 31. 12. 1928.


Willy Kohl. Anny Kohl zd. Ryta.   Olivaer Zeintung nr 34 z 09. 02. 1929 r.