Od prawej budynki nr 8 do nr 6 - w budowie. Około 1907 roku.
Zbiory Jerzego Abramowicza.


Kamienice nr 4 (od góry) do nr 8. Widok z lat 30 XX wieku.
Zbiory Piotra Leżyńskiego.


Budynek nr 7 przy ul. Podhalańskiej w Oliwie.   Fot. Artur Wołosewicz 1977. Przekazał Robert Krygier.


Bruno Zint, "Propozycje przewodnika dla Oliwy", 1909
Bruno Zint, "Opis mapy "Zoppot und Oliva" Kunckela", 1909
Mieszkał:
Podhalańska 7 (1909-1910)
Podhalańska 20 (1913-1916)
Polanki 25 (1920-1928)
Kiedy radca szkolny Bruno Zint zamieszkał w Oliwie? Książka adresowa wydana w 1903 roku nie podaje Zinta (z 1907 i 1931 Zinta w Gdańsku). Budynek w którym zamieszkał wybudowano około 1904 roku. W styczniu 1909 roku Zint na łamach Olivaer Nachrichten przedstawił szczegółowy zarys jak powinien wyglądać przewodnik opisujący Oliwę.


Marie Penner z.d. Wiebe.   Olivaer Zeintung nr 276 z 25. 11. 1920 r.


Heinrich Fieguth.   Olivaer Zeintung nr 92 z 17. 04. 1924 r.

Julian Chrzan - 1925-1929

Julian Chrzan. Książka telefoniczna z 1925 roku.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Wykaz mennonitów zamieszkałych w Oliwie w 1936 roku:
Am Wächterberg 7, Wiede Heirich, Rentner
Am Wächterberg 7, Wiede Helene geb. Friesen

Zobacz:
Instytut Kultury Miejskiej, Oliwskie impresje z notatnika lokalnego przewodnika, część 2, Gdańsk grudzień 2020. Ul. Podhalańska nr 7, str. 18. Fragment:
Dwukondygnacyjna kamienica ze stolarką okienną w stylu art deco [...] do 1942 roku była w posiadaniu emerytowanego komisarza policji Johanna Schwedowskiego.

Bruno Pompecki przeniósł się z Wejherowa do Oliwy w 1912 roku po śmierci ojca Bernarda Henryka Pompeckiego. Zamieszkał z matką przy Pelonken Straße 11. W 1914 przenoszą się na Albertstraße 7. W 1915 mieszkają przy Bergstraße 7. W 1915 r. Bruno publikuje swoją największą pracę “Historię literacką Prowincji Prus Zachodnich”. Od 1916 r. aż do śmierci w 1922 roku mieszka przy Hardenbergstraße opatrzone później numerem 3.

Jego matka Agatha Pompecki z domu Glock urodziła się 5 lutego 1850 r. Ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Kościerzynie w 1869. Pracowała w Miejskiej Szkole dla dziewcząt w Świeciu jako nauczycielka robót ręcznych. Zamieszkała z synem w Oliwie i tu mieszkała aż do 1942/45 roku. Dalsze jej losy nie są znane.
Bruno i jego ojciec zostali pochowani w Oliwie ale nie ma śladu po grobach.

Biografowie Bruno Pompeckiego piszą, że z powodu alkoholizmu miał kłopoty z pracą, ale wspominają, że pracował w Oliwie w szkole prywatnej. W książce adresowej z 1920-21 roku podano że pracował w szkole średniej dla chłopców mieszczącej się w Pałacu Opatów (Höhere Knabenschule im zu Schloß Oliva).

Zobacz:
FB Grażka, "Bruno Pompecki", 2022
Janusz Mosakowski, "Regionalny literaturoznawca z Oliwy". 30 Dni nr 6 (164) listopad-grudzień 2022, str. 50-53.


B. Pompecki, "Literaturgeschichte der Provinz Westpreußen", Danzig 1915.


Bruno Pompecki, "Heilige Stunden", Danzig 1915.