NID Oddział w Gdańsku: Karta biała. Dom mieszkalny ul. Śląska nr 3. Rok wykonania karty: 1991 (J. Labenz, B. Jesionowski).
Zobacz: Karta biała z 1991 roku.

Aktualnie nr 3.

Gazownia wraz z wodociągami funkcjonowała w ramach firmy Gas- und Wasserwerke Oliva, nadzorowanej przez zarząd gminy.

Wycieczka pracowników Gazowni i Wodociągów do Sopotu. 06. 1926 roku.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Wycieczka pracowników Gazowni i Wodociągów do Sopotu. 06. 1926 roku.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Zobacz: Gazownia w Oliwie, www.gedanopedia.pl:
przy skrzyżowaniu obecnych ulic Śląskiej i Droszyńskiego. Wybudowana staraniem zarządu gminy Oliwa w 1906 roku przez berlińską firmę Anhaltische Maschinenbaugesellschaft, produkcję gazu rozpoczęła w listopadzie 1907.
[...]
Po przyłączeniu Oliwy do Gdańska zamknięta 14 VI 1928, po przeprowadzeniu do Oliwy gazociągu z Gdańska.
[...]
Od 1987 roku istnieje w tym samym miejscu rozdzielnia gazu dla Przymorza i Zaspy.


Gazownia Miejska w Oliwie. Skorowidz inf. z marca 1946 roku.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Zobacz:
Gasanstalt, Straż Pożarna, DawnaOliwa.pl

Gasanstalt Oliva, am Güterbahnhof. Książka telefoniczna z 1911 roku.
Przekazała Grażyna Niemyjska. Zbiory Pomorskiej Bibl. Cyfrowej.


Gasanstalt Oliva, am Güterbahnhof (ul. Śląska 1). Książka tel. z 1916 r.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Gazownia oliwska. Fragment fotografii lotniczej. Herder Institut, "Gdańsk na fotografii lotniczej w okresie międzywojennym", Wrocław 2010 roku.


Gasanstalt Oliva. Ladestraße 1. Fragment mapy z 1910 roku.
Zbiory Pomorskiej Biblioteki Cyfrowej.


Gasanstalt Oliva. Ladestraße 1. Mapa kartograficzna z 1921 roku.
Zbiory Mirosława Piskorskiego.


Konradstraße. Fragment kolorowego planu Gdańska z 1933 roku.
Z kolekcji Bibioteki Uniwersytetu Chicago.


Konradstraße. Fragment planu kartograficznego Oliwy z 1938 r.   FB Wkręć się w Trójmiasto - Ryszard Kopittke przewodnik turystyczny.


Plan ul. Śląska, Droszyńskiego.   Karta biała z 1991 roku.

Jan Daniluk, "Powstanie i działalność niemieckiej placówki archiwalnej wojsk lądowych w Gdańsku-Oliwie (1939-1945)", "Dzieje Najnowsze", Warszawa 2012. Str. 36-37:
W grudniu 1939 r. wynajęto obiekt od gdańskiej fabryki czekolady „Anglas”. Dodatkowe dwa budynki o konstrukcji drewnianej (Schuppen, „szopa”) pozyskano od kupca gdańskiego Martina Knaaka, a co najmniej jeden (prawdopodobnie również szopę lub barak) także od Edmunda Klawikowskiego. Oprócz powyższego jako tymczasowy magazyn służył leżący w sąsiedztwie budynek użyczony przez gazownię miejską (Durchgangslager Gaswerk). Do lutego 1941 r. archiwum zajmowało łącznie pięć obiektów. Obiekt przynależny gazowni miejskiej pełnił funkcję jedynie przejściowego pomieszczenia, stąd też gdy zimą 1941 r. musiał zostać opróżniony i zwrócony, nie wpłynęło to w większym stopniu na działalność placówki.
[...]
Gazownia została uruchomiona w 1907 r. W czasie wojny na jej terenie mieściła się także kwatera jednego z pododdziałów gdańskiego 128 Pułku SA (SA–Heim 24/128).