Targu Siennym i w okolicy Bramy Wyżynnej, gdzie linia na Orunię tworzyła teraz dość rozległą pętlę. Poprzez Targ Rakowy pętla ta miała zachowane połączenie z torami na ul. Hucisko (zwrotnica istniała koło skrzyżowania z Podwalem Grodzkim tj. Stadtgraben). W tym okresie, w obszarze Targu Rakowego zbudowano także odgałęzienie, prowadzące do elektrowni tramwajowej. Dzięki temu dowóz węgla można było prowadzić lorami tramwajowymi, ciągniętymi przez wagon roboczy. Szyny tego od dawna nieczynnego odgałęzienia pokazuje następna fotografia, wykonana w roku 1999.

Podobne rozwiązanie istniało w Bydgoszczy, gdzie unowocześnianie tramwajów przebiegało w tym samym okresie: podjęcie ruchu na sieci zelektryfikowanej odbyło się w Bydgoszczy 03.07.1896, a na wszystkich liniach w Gdańsku z dniem 05.12.1896. Bydgoska siłownia tramwajowa, położona przy ul. Warmińskiego, miała początkowo trzy maszyny parowe po 150 KM, z których każda napędzała dwa generatory. Dość rychło dowóz paliwa zorganizowano za pomocą lor tramwajowych, ładowanych na terenie Gazowni Miejskiej, która dysponowała własną bocznicą kolejową. Lorę wprowadzano na bocznicę tramwajową, leżącą na terenie Gazowni. Trasa przewozu biegła linią pasażerską przez ul. Jagiellońską i Marszałka Focha tak, jak to ilustruje poniższy fragment planu Bydgoszczy z roku 1929.