22072007
W środę 11.07. jednak się odbyło. Gdy znowu zadzwoniła koleżanka z pracy, ciesząc
się że mnie słyszy, i zaprosiła na pożegnanie, dałem się skusić. Obiecałem własnoręcznie
upieczony sernik znany wszystkim jako sernik Rysia, jakieś dobre wino, może tort
kupiony w cukierni Heweliusz. Przygotowane stoły, co prawda puste, ale za chwilę
postawiłem sernik i tort czekoladowy oraz chipsy i orzeszki przygotowane przez
komitet pożegnalny. Kawa, herbatka, dwie butelki wina chilijskiego typu Merlot
które mozolnie odkorkowałem i trzy butelki jakiegoś innego które mi podsunięto.
Koleżanka w imieniu wszystkich przybyłych wygłasza mowę pożegnalną. Otrzymuję
prezent, grafikę Normandia II, złożoną małą laurkę z kolorowym rysunkiem na okładce
przedstawiającym faceta na rowerze z pieskiem w koszyku. Bardzo ciepłe przedstawienie.
Powiewa szal, cyklistówka głęboko na oczach, piesek kuli uszy od pędu, pięć lapidarnie
narysowanych drzew, wszystko w kolorze żółtym. Jesienny kolor. Szal, piesek i getry białe.
Podpisów wiele i sentencja z serduszkami „Rysiu, teraz to już tylko wolność.” Jedyne
przemówienie które wygłosiłem w swoim życiu przytaczam we fragmencie.
 
Proszę Państwa! Emerytura podobno przyciąga do tego lepszego świata. Zawsze
byłem sceptykiem więc przed tym przyciąganiem będę się bronił rękami i nogami. (...)
Zapomnij okularniku o Paryżach i Szanghajach, dewolajach (to informacja w związku
z wysokością emerytury po pracy w budżetówce dla niewtajemniczonych). Za oknem
takie piękne leśne dróżki. Można wpaść na szarlotkę na ciepło do zajazdu Olivka.
Podreptać do ZOO oliwskiego. Albo prosto do Doliny Ewy. Tam dla takiego Litwina
urodzonego w Zakopanem natura zasadziła ponad 300 roślin górskich. Unikalny
rezerwat Doliny Ewy. Tuż obok Dolina Radości. No i proszę Państwa Park Oliwski.
Miejsce magiczne. Tutaj o 7 rano można sobie uciąć pogawędkę z clochardem który
poinformuje nas głosem nie znającym sprzeciwu, „stąd k.... do wieczności”. Serdecznie
wszystkim dziękuję za przybycie na to wesołe spotkanie. (...)
 
Sernik zniknął błyskawicznie do ostatniego okruszka. Miał od dawna dobrą
renomę. Dokumentację fotograficzną zawdzięczam mojemu następcy który popisał
się pełnym profesjonalizmem gimnastykując się moim prywatnym kompaktem.
Zdjęcia są super jak na aparacik zupełnie nie nadający się do reportażu. Mój
następca był do końca gdy już wszyscy prawie poszli do swoich obowiązków,
zapraszał do siebie, pewnie do podziwiania zmian które dokonał po ponad miesięcznej
pracy. Zaczął padać deszcz więc skorzystałem z okazji i podjechałem do domu 
samochodem kolegi z pracy, rezygnując z obejrzenia zmian w pracowni. W domu
wyświetliłem Krysi fotoreportaż, obejrzeliśmy dary, w tym dwie róże. Dziwne,
to lipiec, kwiaty takie tanie. Te dwie róże jeszcze do dzisiaj stoją na stole, i za chwilę
trzeba będzie je wyrzucić.
…………………………………………………………